در روزهای آفتابی دوست دارم در کوچه‌ی کنار خانه‌ام پیاده‌روی کنم. فاصله‌ای که جای خاصی با یک نیمکت زیبا در زیر یک درخت بزرگ و قدیمی دارد. این نیمکت بهترین جا برای تفکر است. سقف جنگلی از برگ‌های سبز بالای سر سایه‌ی خنکی ایجاد می‌کند، میان شاخه‌ها. وقتی روی نیمکت نشسته‌ام آرام و مطمئن هستم. گل‌های بهاره در باغ خانه را می‌بینم و می‌توانم آواز شیرین پرندگان را بشنوم. این جایی است که می‌توانم ساکت بمانم و به چیزهایی فکر کنم که در آن خوشبخت هستم
گاهی وقتی روی نیمکت نشسته‌ام دوستانم را می‌بینم که از کنارش می‌روند. آنها متوقف می‌شوند و سلام می‌کنند و بعد کنار من می‌نشینند. در طول شب درباره روزمان با هم صحبت می‌کنیم و شوخی‌های خنده‌دار به اشتراک می‌گذاریم و گاهی می‌خندیم. گاهی اوقات افراد نا آشنا هم روی نیمکت می‌نشینند. آنها صندلی با پوشش در مورد زندگی، رویاهایشان و خاطراتشان با من صحبت می‌کنند. شگفت‌آور است که چگونه یک نیمکت چوبی کوچک می‌تواند مردم را با هم متصل کند و به آنها احساس محله و دوستی را بدهد. هر بار که از روی نیمکت بلند می‌شوم خوشبخت هستم و احساس می‌کنم به دیگران در اطرافم متصل شده‌ام.
دیروز در پارک یک نیمکت دیدم که خوب استفاده شده بود و خسته بود اما آنجا نشسته بود و روزها و شب‌ها دنیا را می‌دید چه کسی می‌آید و می‌رود. این نیمکت دیده بود که بچه‌ها دور هم دویدند، زوج‌ها دست یکدیگر را گرفته‌اند و افراد مسن به آرامی حرکت می‌کنند. نیمکت فصل‌ها را دیده بود، از برگ‌های پاییزی که می‌افتند تا گل‌های بهاری که شکوفا می‌شدند. روکش مبل در نزدیکی من باقی می‌ماند، استوار و بی‌آسیب، خاطره‌ای از زندگی. همیشه به این فکر می‌کنم که نیمکت چه می‌گفت اگر بتوانست صحبت کند. اما من خوشحالم که فقط کمی صبر می‌کنم و گوش می‌دهم به سر و صدای باد و لبه‌های برگ‌ها.
قدم زدن با تواضع بیشتری در خنک روز، نزدیک جایی که دونالد با سم دمیدن زمین را زیر پا گذاشت. کمی نشستن و سپس کمی بازگشت، این‌گونه بود.
ما در پارک بودیم. پس از روزی پر از مدرسه یا بازی با دوستان، خوب است که به پارک بیایی و روی نیمکت بنشینی! جایی راحت که ذهن، بدن و روح تو را آرام می‌دهد. من نفس عمیقی می‌کشم و چشمانم را می‌بندم، از گرمای خورشید روی صورتم لذت می‌برم. نفس می‌کشم و از همه استرس و نگرانی‌ها رها می‌شوم. این است. مبلمان روکش‌دار درست چند دقیقه استراحت روی نیمکت چقدر می‌تواند تجدید کننده انرژی‌ام باشد. از اینکه این نیمکت یک ییلاق آرامش در دنیای شلوغ امروز است، سپاسگزارم.
من اغلب اوقات افرادی را در پارک می‌بینم که خسته یا ناراحت به نظر می‌رسند. آنها با سری خمیده و شانه‌های فرو رفته به آهستگی قدم می‌زنند. من به آنها پیشنهاد می‌دهم تا روی نیمکت کنارم بنشینند. نیازی نیست حتماً صحبت کنیم؛ گاهی فقط وجود یک فرد کنار تو می‌تواند باعث شود احساس کمی کمتر تنها شدن کنی. « تولیدکننده نیمکت این نیمکت مکانی امن برای هر کسی فراهم می‌کند که به دنبال جایی آرام برای نشستن هستند. از آرامش و اطمینانی که این نیمکت به من و دیگران می‌دهد، سپاسگزارم. در دنیایی که پر از کارهایی است که باید انجام دهیم، اساسی است که فضایی ایجاد کنیم که بتوانیم در آن بنشینیم، نفس بکشیم و فقط وجود داشته باشیم. و برای من، آن مکان نیمکت در پارک است.
EN
